Πρόσφορο Χώμα

Με κάθε ποιητικό βιβλίο που διαβάζουμε μάς δίνεται η δυνατότητα να κρυφακούσουμε λίγο από τα ένδον τού συγγραφέα, επεισοδιακά θραύσματα από την ιστορία τής περιδιάβασής του από τον κόσμο. Λίγο από το «λίγο της ιστορίας» τού φίλου Γιώργη Σαράτση είχα τη χαρά να ξεκλέψω, μεταβολισμένο στους στίχους του «Πρόσφορου Χώματος» που κυκλοφόρησε νωρίτερα μέσα στο έτος από τις εκδόσεις «στίξις». Χαρά που υπάρχουν ανάμεσα μας τέτοιες γραφές-μαρμαρυγές, να χαράζουν το άφατο σκοτάδι. Νίκος Κωσταγιόλας

Ο Σαράτσης γράφει ποίηση ώριμη. Χωρίς ποιητικίζουσες υπερεκφράσεις, χωρίς ο τόνος του να υψώνεται, προφανώς γιατί κάτι έχει να πει και θέλει ακρίβεια, όχι ποιητική έκφραση. Ισχυρή βολή στη γνωμική ποίηση με τους αρμόδιους αξιομνημόνευτους στίχους... Δεν θα κόψω αντίδωρο. Διαβάζεται ολόκληρο... Χαλιναγωγημένη οργή που γίνεται ευγένεια έκφρασης. Γιώργο, καλοτάξειδο! Βασίλης Λαλιώτης

Η γραφή ευθύνη φορτική λες και μου χρωστά ή της χρωστάω Αργότερα με κατάπιε η υπερβολή ανάσα δεν πρόλαβα να πάρω – Θέλω να πω βαδίζω μες στο ακατανόητο σπρώχνω το κεφάλι σε τρύπες υπομένω μια ύπαρξη φτιαγμένη για ασπόνδυλα Ολόκληρος μια αδιαθεσία *** λίγα χιλιόμετρα μετά η ίδια γεύση στο στόμα – κοίταξα καλύτερα μήπως υπήρχε κάτι να δω προστατεύουμε ό,τι είναι καταδικασμένο να χαθεί μας προστατεύει η καταδίκη [ αναρτήθηκε στο ιστολόγιο fteraxinasmag.wordpress.com ]